Familie Redeker

Tot de meer ludieke buurtgenoten behoren de beide ongetrouwde en al iets oudere gezusters Redeker, waar altijd een serene rust heerste. De dames Redeker (zo noemden we ze ook) woonden schuin tegenover ons en hadden aanvankelijk de beschikking over een buitengewoon grote tuin, die doorliep tot aan de spoorlijn. Later zijn daar huizen op gebouwd en dienden de dames het te doen met een voor hun begrippen klein tuintje, waar ze groenten verbouwden en dat ook weer verkochten in hun winkeltje aan de Drieboomlaan. Een niet onbelangrijk bijproduct voor de verkoop waren de flesjes bier, die ze altijd keurig stuk voor stuk verkochten en na het betalen steevast naar achter gingen om "even centjes te halen".

Het moge duidelijk zijn, dat met het hedendaagse tempo er geen grootse daden verwacht konden worden van de dames, maar wij konden hun manier van doen zeer waarderen. Alleen al door op je ‘centjes’ te wachten kon je genieten van de heerlijke rust ten huize. Het middenstandsgesprek ove r het weer en de families kende altijd weer eenzelfde verloop, waarvan ook het slot ver vantevoren vaststond, maar dat maakte het nou juist leuk om bij de dames wat spulletjes te gaan kopen. Een groot gedeelte van de buurt haalde daar de verse groenten, die voor een zeer schappelijk prijsje over de toonbank gingen. Nou ja, toonbank, het was niet meer dan een plankje waarop de spulletjes werden neergezet, maar ook dat gaf het allemaal wat liefs. De beide dames waren zelf ook altijd heel lief, heel voorkomend, heel geïnteresseerd en heel eerlijk.

En ze hadden er ogenschijnlijk geen moeite mee wanneer er in de avonduren weer eens een beroep moest worden gedaan op hun biervoorraad, waar ons gezin, de familie Visser, de familie Spruit (die hun eigen afdeling hadden) en vele andere buurtgenoten zich nog wel eens aan bezondigden. Als ik als jongen aanbelde om weer eens de huiselijke biervoorraad aan te vullen openden de dames met begripvolle blik de deur van het huis om zonder vrage n mijnerzijds al onmiddellijk door te lopen naar de flesjes. Het enige wat ze hoefden te weten was de hoeveelheid. En terwijl ik al lang en breed wist wat er betaald diende te worden, liet ik het de dames Redeker rustig allemaal uitrekenen en kon ik weer gewoontegetrouw op de centjes wachten.

Zonder deze allerliefste mensen was de buurt niet compleet en we zijn ze zeer erkentelijk voor de verleende diensten.