Op de Drieboomlaan 240 woonde destijds de familie Brouwer. Vader Jan, een bekwaam timmerman, die ooit ook werkzaamheden heeft uitgevoerd bij de familie Walrecht waar u elders weer iets over kunt lezen. Daarnaast moeder Trees, die haar handen meer dan vol had aan het soepeltjes laten verlopen van de huishouding en zeker ook de kinderschare, het gezin telde 6 kinderen. Allereerst was er Marijke, daarna kwamen Annemiek, Rob, Willem, Ed en Ben.
Annemiek had destijds verkering met Fried Holtkamp, de bassist van onze band de Rumbees, waarmee we veelvuldig in het Kontaktcentrum optraden. Ook Annemiek was er om die reden vaak te vinden (niet altijd, want de verkering wilde nog wel eens uitgaan, waardoor vader Brouwer het in die tijd al had over een stoplichtverkering), maar ook haar broer Rob Brouwer, die destijds bevriend was (en nog steeds is) met Kees Walrecht, de familie waar u een uitgebreid verslag over kunt lezen elders op deze site.
Rob woont al ruim 30 jaar in Ierland en Kees Walrecht woont alweer tientallen jaren in Australië. De afstand doet vermoeden dat de twee zo ver mogelijk van elkaar wilden wonen, maar dat is geenszins het geval, want zodra ze de mogelijkheid hebben zoeken ze elkaar op om dan weer eens oude verhalen op te halen. Daartoe horen ook de belevenissen in het Kontaktcentrum waar de jonge vrienden Kees en Rob en ook hun vriend Loek van de Lee hun eerste stappen zetten in het uitgaansleven. Ene heer Overbeek draaide daar platen, waarop jonge jongens en meisjes hun eerste danslesssen kregen. Ook de vrienden deden daaraan mee, waarbij beiden nog heel goed weten wie met hen de eerste danspassen hebben doorgenomen, want de namen Gerarda Dontje en Petra Wester komen als vanzelf bij ze bovendrijven. Over deze beide families leest u elders ook weer meer op deze site.
Dat dansen deden ze later ook tijdens de band-optredens in het Kontaktcentrum, waaronder de Rumbees, die er veelvuldig optraden. Rob vertelde dat ie alleen al bij de gedachte aan dat dansen begon te transpireren en ook geen idee had waar en hoe ie het meisje diende vast te houden en vooral ook waar dat niet moest, want zoveel was hem wel duidelijk: er zijn plekken waar je niet aan mag komen. En zelfs het eerste biertje ging moeizaam, waardoor ze aanvankelijk startten met het drinken van oud-bruin wat een meer zoete smaak had, waardoor het voor de jongens in dat stadium makkelijker te consumeren viel. Het deed ze in ieder geval iets meer denken aan de drankjes die ze tot dan toe gewend waren. In een later stadium van z’n leven heeft Rob de schroom van zich af weten te werpen. Is inmiddels woonachtig in Ierland, ook getrouwd met een Ierse en zelf werkzaam in de agrarische branche, waarbij hij veelvuldig contact heeft met de boeren in de regio, teneinde passende koelinstallaties te kunnen laten functioneren.
Vader Jan Brouwer is er uiteindelijk in geslaagd een stukje grond te kopen van Willem van Dijk op het adres Drieboomlaan 168, waar hij toen zelf een huis op heeft gebouwd. Willem Brouwer woont daar nog steeds.
Tegenover de familie Brouwer woonde de familie van der Lee, waar met name Rob veel mee optrok en ook veel aan huis kwam, mede omdat er ten huize altijd halve liters pils te krijgen waren (u merkt, we zijn alweer een stukje verder). Leo van der Lee die multiple sclerose had en dientengevolge ook in een invalidenwagen reed, verbouwde op een stuk grond, dat bij het huis hoorde, groenten. Vanwege zijn ziekte moest hij dat zo’n beetje kruipend doen, maar dat weerhield hem er niet van om z’n werkzaamheden uit te voeren en de verbouwde groenten en rabarber aan huis te verkopen. Tegenwoordig staat er op datzelfde stukje land een rij huizen.
