In de Jan Molenwerfstraat hadden we destijds vele vrienden en bekenden, die ook met ons meevoetbalden op de Commandeur Ravenstraat. Allereerst was er de familie Koppes. Vader Koppes deed iets in verzekeringen, mevrouw Koppes ken ik als een heel aardige vrouw en van de kinderen ken ik Cor, Martin en Jos. Met Jos ben ik veel opgetrokken, o.a. naar school en naar de voetbal. Ooit liepen Jos en ik in de zomervakantie allebei in de ziektewet. Hoe dat kan als scholier zal ik hier uit de doeken doen. Zowel Jos als ik hadden los van elkaar ergens een vakantiebaantje als bollenraper. Na een paar dagen raakte ik aan mijn hand geblesseerd bij het verplaatsen van wat bollenbakken en doordat ik er aanvankelijk geen aandacht aan had besteed bleek het later te zijn ontstoken. En wel zodanig dat de dokter mij vertelde dat ik niet langer kon werken en hij legde daarbij een verband om mijn hand dat er niet om loog. Balen natuurlijk, want met het bollenrapen kon je in de zomervakantie nou net l euk geld verdienen voor de aankoop van een fiets of wat dan ook.
Diezelfde dag kwam ik Jos tegen, die tot mijn grote verbazing ook met zijn arm in het verband liep en ook te horen had gekregen dat ie niet langer aan de slag kon. Maar, zo vertelde Jos me, zijn vader had het via de verzekering zodanig geregeld dat ie evengoed geld kreeg, ondanks dat er niets tegenover stond. Zijn vader vertelde me, dat ik ook verzekerd zou moeten zijn en we zijn dit toen gaan onderzoeken. Bleek juist te zijn en ik kreeg dan ook snel daarop een controlerend geneesheer, die na de diagnose en de conclusie dat ik inderdaad niet kon werken aan mij vroeg hoe lang ik van plan zou zijn geweest om die zomer te gaan werken. Zes weken, antwoordde ik prompt, want dat was ook zo'n beetje de bedoeling. En inderdaad, de volle zes weken kreeg ik keurig uitbetaald en konden Jos en ik ons dagelijks overgeven aan rondjes lopen door de stad en deden we ook andere dingen om de dagen op een prettige manier door te k omen. Heerlijke zomer was dat. Jos werkt momenteel bij de Fortisbank en heb hem onlangs nog ontmoet op de Rumbees-avond in Huis Verloren.
Een andere familie aan de "Molenwerf" zoals wij de straat noemden, was de familie Beemsterboer, waarvan ik me herinner dat vader Doris een aardige man en dat mevrouw Beemsterboer zo'n beetje haar hele leven de krant heeft bezorgd, hetgeen ze deed op haar fiets, die voorzien was van twee grote blauw fietstassen, waar grote stapels kranten e.d. in verdwenen. Van de zoons ken ik Theo, Jan, Nico, Fred en Co en van de meisjes Ans en Lida. Zelf gingen wij het meest om met Jan en Nico, die beiden ook veelvuldig te vinden waren bij onze voetbalactiviteiten op de Ravenstraat. Jan is niet zo lang geleden overleden na een vervelende ziekte en wat Nico doet of deed weet ik niet. Maar ik wordt wat dat betreft graag bijgepraat.
Weer een andere familie is de familie Imming, met oa. Gerard Imming, die de meesten van ons wel kennen van de gelijknamige slagerij aan het Kleine Noord. Helaas is Gerard onlangs overleden. Als ik aan Gerard denk moet ik automatisch altijd terugdenken aan de tijd dat we als jonge kinderen iedere zondag naar de kerk moesten, waar je alle buurtgenoten en andere bekenden altijd tegenkwam in de achterste bank, rechts bij binnenkomst. Ook Gerard had daar z'n vaste plek en naar ik me herinner was ie veelal in goed gezelschap van Frans Westmeijer, waarover u meer kunt lezen elders op deze site. We zaten daar met zijn allen eigenlijk gewoon onze tijd uit. We moesten naar de kerk en dat dat bepaald niet uit vrije wil was straalden we uit ook. Ik kan me tijdgenoten herinneren, die heimelijk een goed verstopte radio beluisterden en veelal uitvoerig bespraken wat er de afgelopen week was gebeurd en aankomende week ging gebeuren. Het moge duidelijk zijn: we waren geen voorbeeldige kerkgangers.
Een andere naam die me te binnenschiet is de familie Fakkert, met Willem en Pierre die later samen een autobedrijf zijn begonnen en ook met Sjef gingen wij wel om. Ook in de straat woonde de familie Hagenaars, waarvan ik alleen Bennie Hagenaars ken, die later iets te maken had met bouwbedrijf Hoorn 80.
Sinds geruime tijd woont momenteel ook Gerard Knol in de straat, die ik als jeugdvriend ken van de Merensstraat, waar u elders op de site iets over kunt lezen.
Meer namen komen mij zo in de gauwigheid niet voor de geest en ik zou het dan ook erg op prijs stellen om meer informatie over bewoners en oud-bewoners te ontvangen. Op de website is te lezen hoe u met ons in contact kunt komen.